Αφορμή γι’ αυτό το post ήταν ένα σχόλιο που ξεκίνησα να γράφω στο forum του Linux Format/Linux Inside σε ένα thread με τίτλο «star wars στην κονσόλα». Ξεκινούσα κάπως έτσι: «Και τις παλιές καλές ημέρες των BBS …» όταν συνειδητοποίησα ότι θα ήθελα να κάνω ένα …γενικότερο blog post αφιερωμένο σε αυτήν την όμορφη φάση  στην οποία συμμετείχα κι εγώ (Ctr+F: Power. A, κοιτάξτε και ποιος νυν γραμματέας του HELLUG είναι από κάτω μου – γειά σου jimmy!).

Τι ήταν οι BBS και τι τα ANSI γραφικά;

Πρώτα απ’όλα να είμαι ειλικρινής. Τα έχω ξεχάσει ΟΛΑ, οπότε πολλά από τα παρακάτω μπορεί να είναι ανακρίβειες. Είναι ότι θυμάμαι και ότι θυμήθηκα με τη βοήθεια του Γούγλη…

Λοιπόν, BBS σήμαινε Bulletin Board System (ή ελληνικότερα «βάσεις») και ήταν ουσιαστικά PCs (γκούχ γκουχ και Amiga θα έλεγε ο Κωνσταντινιάδης-Guybrush) στα οποία συνδεόμασταν dialup μέσω πάναργων modems στην εκπληκτική ταχύτητα των 9600 baud (χμ.. ας πούμε 960 bytes per second –  και ναι, δεν έχει K ή M μπροστά…). Μιλάμε για εξωφρενικές ταχύτητες:  πραγματικά έβλεπες τα δεδομένα να έρχονται γραμμή προς γραμμή.

Αυτές οι βάσεις έτρεχαν πάνω σε κάτι συστήματα που τώρα μου φαίνονται εξωτικά: κάτι  Remote Access (το έχω ακόμα στο σκληρό, δεν ξέρω καν πως το λειτουργούσα!), FMail, Allfix, BinkleyTerm,  και FrontDoor, κάτι Telix για συνδέσεις κλπ κλπ.

Παρότι η ιδέα του email δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο των περισσότερων μας, με τη σημερινή έννοια, μπορούσες πράγματι να στείλεις ένα μήνυμα (λεγόταν netmail) από την BBS όπου συνδεόσουν σε έναν χρήστη μιας άλλης βάσης BBS π.χ. στη Θεσσαλονίκη αλλά και να ποστάρεις σε ένα public forum area — αυτό νομίζω ήταν το echomail. Τέσπα, η μεταφορά των μηνυμάτων γινόταν μέσω νυχτερινής συνήθως διασύνδεσης των BBS (να το πω απλά: η μία BBS συνδεόταν με την άλλη μέσω dialup) για ανταλλαγή και μεταφορά τους στο επόμενο node/hub. Και κάπου εκεί έμπαινε και το FidoNet, ένα παγκόσμιο “δίκτυο” μεταφοράς μηνυμάτων που ξεκίνησε το μακρυνό 1984 και το 1995 είχε φτάσει –διαβάζω στη Wikipedia– στις 35.000 BBS στην nodelist του. Τώρα, καθώς η έλευση του internet έκανε όλα αυτά απαρχαιωμένα, είναι ζήτημα αν έχουν απομείνει 100-150…

Ήταν η εποχή  των ανήλικων Sysops, όπου τα ASCII γραφικά είχαν περάσει σε άλλο επίπεδο, λέγονταν ANSI γραφικά (ή «ASCII extended») με 256 σύμβολα και δυνατότητα …έγχρωμων γραφικών (16 μπροστά και 8 στο φόντο!) στη γραμμή εντολών του DOS μέσω ενός driver (ansi.sys). BTW, τω καιρῶ εκείνω δεν υπήρχε κάτι άλλο. Για editor το καλύτερο σε DOS ήταν ο THEDRAW μέσω του οποίου φτιάχναμε την welcome screen (logon.ans) και την έξοδο (logoff.ans) της «βάσης» μάς (update: υπάρχει ένα αντίστοιχο “μοντέρνο” πρόγραμμα γραμμένο σε Qt/C++, το TundraDraw) . Αυτά τα γραφικά έφτασαν σε τόσο ψηλό  επίπεδο, που αν κοιτάξετε λίγο τις παρακάτω εικόνες θα σκεφτείτε αμέσως την τέχνη του «γκράφιτι».

Read More