Περίεργο πράγμα να είσαι Έλληνας. Σε μαθαίνουν από μικρό παιδί ότι κατάγεσαι από μεγάλη γενιά. Ότι οι «πρόγονοί» σου, για την συγγένεια με τους οποίους δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλλεις, είχαν φτάσει σε τόσο υψηλό επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο που όχι μόνο «έφτιαχναν παρθενώνες όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια», αλλά η ανθρωπότητα τους οφείλει σχεδόν τα πάντα.

Το αποτέλεσμα; Στο μυαλό του μέσου Έλληνα, η επιστήμη, η τέχνη, η φιλοσοφία, οι ιδέες και ανακαλύψεις ολάκερου του κόσμου πηγάζουν κατά κάποιον τρόπο από αυτά τα υπεράνθρωπα όντα  που λέγονται «αρχαίοι έλληνες». Οι πρόγονοί σου, αγόρι μου, για τους οποίους θα πρέπει να νιώθεις δέος και σεβασμό χωρίς ίχνος αμφισβήτησης. Ακόμα και όταν διαβάζεις πραγματικά εξωφρενικές ειδήσεις όπως ότι οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν ανακαλύψει την Αμερική χιλιάδες χρόνια πριν τον Κολόμβο ή, ακόμα χειρότερα, ότι είχαν φτάσει μέχρι και τη Νέα Ζηλανδία…

Νομίζω ότι ένα βασικό αίτιο των προβλημάτων αυτής της χώρας είναι αυτό το πράγμα. Η παράλογη αρχαιολατρεία έχει κάνει τον μέσο κάτοικο αυτής της χώρας κομπλεξαρισμένο. Τον ωθεί να νιώθει ότι είναι φορέας μιας απίστευτα μεγάλης κληρονομιάς (τι να πουν και οι αιγύπτιοι, οι ιρανοί και οι κινέζοι) παρότι εδώ και αιώνες σαν λαός δεν έχει να επιδείξει καμία ιδιαίτερη συνεισφορά στις επιστήμες και την γνώση…  Και αντί να αφεθεί να δημιουργήσει κάτι νέο, αναλώνεται σε αναλύσεις για το μέχρι που έφτασαν οι αρχαίοι του πρόγονοι και το πόσο πολλά «χρωστάνε» οι ευρωπαίοι στον (αρχαιο)ελληνικό πολιτισμό…